Curacao en het leven van een pensionado

Curaçao en het leven van een pensionado

Ouderdom betekent ook dat je moet leren leven met je beperkingen. Lang begreep ik die zucht naar het zuiden, de zon en vriendelijke temperaturen niet. Je bent tenslotte geboren en getogen in Nederland en vergroeid met een vier seizoenen klimaat. Maar dan is er plotseling fysiek ongemak. Dan slaan je handen wit uit bij de dagelijkse tocht naar de supermarkt. Dan heb je, behoudens de centrale verwarming ook nog een straalkachel(tje) nodig om nieuw leven in je vingers te blazen.

Kortom, dan ga je doen wat al die pensionado’s doen: boek lezen, koffie drinken, een kleine wandeling op de boulevard, word feud,  glaasje wijn, ’s avonds nog even op Vandaag Inside afstemmen want een dag zonder Johan Derksen is een dag niet geleefd, een slaapmutsje en naar bed. Welterusten Truus. Morgen weer een dag.

Curaçao was een onbekende bestemming. Ook makkelijk: je kunt er met de Nederlandse taal uit de voeten. Om begrijpelijke redenen kun je er zelfs met TUI en Corendon rechtstreeks naar toe vliegen. Want Curaçao is booming. Het ene hotel na het andere resort wordt er uit de grond gestampt en vaak kan er all inclusive geboekt worden. Dat is niet eens zo’n gekke gedachte want Curaçao is peperduur geworden.

Als je goed zoekt vind je ook nog wel iets origineels. Zie bij voorbeeld Mondi Lodge. Zes huisjes in een soort jungle. Je treft er leguanen aan, exotische vogels, fruitbomen en met een beetje mazzel maak je er de geboorte van een kolibrie mee. Het is allemaal een beetje basic maar de bedden zijn prima, de badkamer idem dito, er is een gemeenschappelijke keuken en dan is er dat fameuze ontbijt. Elke dag een special, elke dag uitgeserveerd, elke dag opgewekte gezichten.

Er zijn mooiere eilanden dan Curaçao. Qua natuurschoon heeft het weinig te bieden. Langs de wegen is het soms een vuilnisbelt. De veel gefotografeerde omgeving van de Pontjesbrug wordt overdag bezet door het cruisende volk. En eerlijk is eerlijk: het culinaire gehalte van de keuken in Curaçao met al die invloeden van verschillende culturen- het valt niet echt mee.

Begin maart verschenen we weer in Oldeberkoop. Direct na het regenseizoen dat Nederland vier maanden geteisterd had. Te Lunia werden we even gastvrij ontvangen als bij Mondi Lodge. Maar dan dat menu: steak tartaar vooraf, schelvis en een formidabel dessert. Dat alles als schilderijtjes opgediend. Chef-kok Martin Hoppers kwam ook nog even langs. Of het gesmaakt had? We bekenden hem, zeer oprecht, dat we in zeven weken Curaçao deze kwaliteit niet waren tegen gekomen.